Wykorzystanie życia parafii jako motywu do spotkania z drugim człowiekiem:

“SYNOD, CZYLI NASZA WSPÓLNA DROGA”Każda parafia ma swój indywidualny rytm życia. Pragnąc dotrzeć do wiernych, sąsiadów, poznać ich, szukałam przestrzeni, w której udałoby mi się spotkać z nimi w naturalny sposób.

Pojawiło się wiele pytań, wiele obaw i lęków:

– jak to zrobić?

– jak ruszyć?

– jak zacząć?

Na początku myślałam o Bożym Narodzeniu, aby wyjść z życzeniami i pozdrowieniami Bożonarodzeniowymi od księdza proboszcza.

Jednak czas przeprowadzki i zmian przeszkodził mi w realizacji tego planu. Chciałam czekać do następnej okazji – świąt Wielkiej Nocy. Wydawał mi się to idealny moment. Jedynie przychodziło mi do głowy: po co tyle czekać?

I nadarzyła się okazja – Synod Parafialny, w którym Kościół pragnie wyjść z dialogiem do ludzi, wsłuchać się w potrzeby człowieka, pragnie zobaczyć drugiego. To idealna sytuacja! Wyjść i zaprosić do spotkania, na które zaprasza cały Kościół, z Papieżem na czele i oczywiście z gospodarzem parafii – księdzem Proboszczem.Na radzie Parafialnej Pani Ula – koordynator Synodu  podzieliła się świadectwem:

„Po przygotowaniu się do spotkania synodalnego rozpoczęłam od „próby” w rodzinne. Podjęłam z dorosłymi synami tematy, które wcześniej omijaliśmy. Ten czas pokazał mi, że ważne jest wysłuchanie tego co mówią inni, do końca, bez przerywania. Zauważyłam, że w codziennym przebywaniu jako nauczyciel z młodzieżą miałam gotowe recepty, odpowiedzi. Po prostu wiele robiłam po swojemu. Pan przez synod nauczył mnie, że chcę słuchać innych (choć myślą inaczej a czasami ranią) i być z nimi (czasami w ciszy modlitwy, a czasami we wspólnym działaniu dla innych).

Każde ze spotkań, czy z rodziną, czy ze współpracownikami, pokazały mi, że warto szukać „pretekstów” do wyjścia do drugiego człowieka. Synod, Wielkanoc, Rekolekcje Parafialne, festyn i wiele innych okazji stały się dla mnie „mostem” łączącym z ludźmi mieszkającymi obok.